Kijk mij eens blij zijn met mijn nieuwe papiertje! Gisteren rondde ik de jaaropleiding tot Intuïtief Coach af. Waar ik voorheen altijd koos om met mijn hoofd te leren, was dit iets heel anders. Leren met mijn hart, ontwikkelen van ‘onderbuikgevoel’, de voelsprieten aanscherpen. Wat voor naam ik er ook aan geef, het klinkt niet ‘nuchter en praktisch’, niet Debby-achtig. Waarom ik er dan überhaupt voor koos om deze opleiding te gaan doen?
Al ruim twintig jaar behandel en begeleid ik mensen die niet lekker in hun vel zitten. Ik doe dat door zo goed mogelijk te luisteren naar iemands verhaal. Met vragen in mijn achterhoofd als ‘wie ben jij écht’, ‘wat gaat er in je om’, ‘waar leef jij voor’, laat ik mensen hun verhaal vertellen. Ik luister, stel vragen, luister nog meer. Zo komen we tot de kern van de zaak en kunnen we daarmee aan het werk. Maar, naast vragen, luisteren en analyseren, merkte ik dat ik met grote regelmaat ook meteen een bepaald ‘gevoel’ had bij mijn cliënt. Iets wat me zei: ‘Deze persoon kent veel verdriet.’ Of ‘Hier is iets aan de hand op het werk.’ Zonder dat diegene daar iets over verteld had.
Ik deed daar nooit wat mee, kon het voor mezelf niet echt uitleggen en deed het af met ‘Laat maar, dat kun je helemaal niet weten.’ Toch bleek dan altijd dat het later in het traject alsnog naar voren kwam en het vaak de essentie was van het probleem. Ik vond dat intrigerend, maar ook ingewikkeld, want wat was dat dan voor ‘gevoel’? Bang om in de zweverige hoek te belanden, bleef ik daar maar van weg.
Tot ik bij Joke Metselaar terechtkwam. Ik las over haar werkwijze in een boek en ik wilde meer weten. Ik maakte een afspraak voor een coachingsessie met haar, om te sparren over de vraag hoe ik verder zou gaan in mijn werk als ergotherapeut en coach. Door middel van reading kon Joke mij haarfijn uitleggen hoe ik in elkaar zat, wat mijn kwaliteiten waren en wat ik destijds te doen had (en nog veel meer). Ze vertelde me dingen die ze niet kon weten, omdat we onbekenden waren en hielp me daarmee om mijn aandachtspunten zo goed duidelijk te maken, op zo’n mooie manier, dat ik dacht: ‘Dat wil ik ook kunnen!’ Tegelijkertijd was er een stemmetje dat het allemaal een beetje raar en zweverig vond: ‘Je kunt misschien beter een ‘echte’ coachopleiding gaan doen.’ In mijn hart wist ik dat ik, als ik écht een grote groei door wilde maken, iets moest gaan doen met het ontwikkelen van mijn intuïtie. En ik hakte de knoop door: ik besloot de opleiding tot Intuïtief Coach te gaan volgen bij Joke.
Het voelde heel spannend, oncomfortabel en onwennig (en ook: wat zullen anderen daar wel niet van denken?), maar nu we een jaar verder zijn kan ik vol passie en enthousiasme zeggen dat het de beste keuze was die ik heb kunnen maken. Een briljante ingeving! De opleiding was zeer intensief, de groep was fantastisch, de inhoud was nieuw en bijzonder.
Wat dit jaar me heeft opgeleverd? Dat ‘gevoel’ wat ik wel eens had bij cliënten kan ik nu bewust aanzetten. Ik vertel vaker wat ik voel en heb daar de manier in gevonden die het best bij mij past. Niet: ‘Ik zie heel veel blauw om jou heen!’, maar: ‘Ik heb het idee dat je veel verdriet met je meedraagt, klopt dat?’ Mijn ervaring is tot nu toe dat het altijd klopt. Cliënten voelen zich nog beter gezien en gehoord en we komen sneller tot de kern van het probleem. Ik vind het fantastisch dat ik mensen op deze manier nog beter kan helpen.
Verder heb ik ontzettend genoten van alle onderdelen van deze opleiding, ook daar waar sommige (en ik hoorde daar zelf ook bij) van zouden zeggen: ‘dat gaat me een beetje te ver’: aura’s voelen, magische sprookjes schrijven voor kinderen, chakra’s lezen, systemisch werk (opstellingen), inwijdingen in Reiki 1 en 2, en nog veel meer. Ik heb me er met veel plezier aan overgegeven en had niet verwacht dat het me zóveel zou brengen en ook als mens zou ontwikkelen. Nog steeds sta ik met mijn voeten stevig op de grond én ik heb er een instrument bij: mijn intuïtie.
Mocht je je aangesproken voelen door mijn verhaal, meer willen weten of misschien eens willen ervaren hoe zo’n sessie gaat, bel of app me dan gerust. Ik vind het leuk om van je te horen. En misschien ga ik hier wel vaker stukjes over schrijven.
